Το τραγούδι που μας ταξιδεύει. Αν και δεν έχω σε μεγάλη εκτίμηση τους Πυξ Λαξ-βασικά, περισσότερο ταλαντευόμενη είμαι με το αν μου αρέσουν ή όχι-πρέπει να πω πως αυτή είναι η μουσική που μυρίζει καλοκαίρι. Κυρίως η εισαγωγή του κομματιού.
Πολλοί αναρωτιούνται τί είναι το "Μέλυδρον". Από μία φιλολογική προσέγγιση θα μπορούσε να είναι σύνθετη λέξη από το "μέλι" και το "ύδωρ", πράγμα που σημαίνει γλυκό νερό. Εγώ θα κρατήσω αυτή την εξήγηση, για τον απλό λόγο πως θέλω το καλοκαίρι μου να είναι γλυκό και με νερό. (Όχι και τόσο κοντά στο νόημα, αλλά το 'κοψα στη μέση!)
Με συνεπήραν τα ταξίδια κι οι εκδρομές και ξέχασα κι ιντερνετική ζωή κι όλα (και καλά έκανα, να το κάνετε κι εσείς, πιάνει). Σήμερα, είμαι Αθήνα, φανερά στρουμπουλεμένη, πτώμα και με θέματα ναυτίας. Η επιστροφή από την όμορφη Καλοσκοπή Φωκίδας ήταν επώδυνη.
Ας το πάρουμε, όμως, από την αρχή. Φεστιβάλ " Ήχοι του Δάσους ", δέκατο παρακαλώ, με εκλεχτούς καλεσμένους. Παρασκευή 22 έως Δευτέρα 25/7.
Info μετάβασης: Από τα ΚΤΕΛ της Λιοσίων προς Άμφισσα, 17.20 Ευρώ, ώρα δεν υπολόγισα λόγω ύπνου (κάπου στο 3,5 ώρες το έκοψα). Από εκεί ανταπόκριση με Καλοσκοπή-Αγ. Τριάδα (όρια Οίτης-Γκιώνας), 5 Ευρώ, 1 ώρα ( με καλά κέφια του οδηγού). Απαραίτητες δραμαμίνες, γιατί οι στροφές δεν παλεύονται.
Στήνεις τη σκηνή σου όπου θες, αρκεί να ξέρεις το πώς. Μπορείς αν θέλεις να πάρεις και ψησταριά, αν ξέρεις να ψήνεις και δεν κάψεις το Δάσος. Και μιλάμε για ένα Δάσος γεμάτο έλατα και πλατάνια. Ο χώρος έχει ιατρείο, καντίνα κλπ, οπότε αυτά είναι λεπτομέρειες που δεν πρέπει να σε απασχολούν. Εσύ απλά απόλαυσε τη μαγεία της εξοχής. Must είναι και το πουλόβερ ή το φούτερ για το βράδυ. Η θερμοκρασία πέφτει αισθητά και θα 'χεις πρόβλημα, αν δεν κουκουλωθείς στον υπνόσακό σου.
Το πρόγραμμα των συναυλιών για φέτος ήταν το εξής:
1η μέρα: Πραγματικά πτώμα, ώστε να το παρακολουθήσω πλήρως. Βγήκαν οι Μπλε και διασκέδασαν τη νεολαία (εκείνη τη στιγμή ένιωθα συνομήλικη της γιαγιάς μου και κάτι παραπάνω), μετά βγήκε η Ζουγανέλη, την οποία δεν άκουσα, αλλά απ' ό,τι έμαθα δεν έκανε την ίδια αίσθηση με την Τζόρτζια (φαίνεται δεν μπορούσαν όλοι να ταυτιστούν με μία που κλαίει στην Αττική Οδό και κάτω από τη ζακέτα της φοράει νυχτικό). Στη συνέχεια, δηλαδή κάπου στις 2:00 π.μ., τη στιγμή που ξύπνησα άκουσα το "Κακό Συναπάντημα", που υποθέτω πως είναι νέα παιδιά με πρωτοπόρο στίχο. Ξύπνησα με αυτό:
Με αυτό το κομμάτι έσπασα τα νεύρα του φίλου μου όλο το τριήμερο. Η συνέχεια ήταν DJ set..μέχρι τις 5:00 π.μ.! Μόνο για τους τολμηρούς. Ξανακοιμήθηκα, για να ξυπνήσω μέσα στον ύπνο μου τραγουδώντας Νότη "Σώμα μου φτιαγμένο από πυλόόόόόό...!!" και τρομάζοντας το διπλανό μου. Είχε ήδη ξημερώσει.
2η μέρα: Ακούει στο όνομα Νατάσσα, είναι κουκλάρα και κυκλοφορεί ελεύθερη με 150 εμφανίσεις ετησίως. Ξέχασα να πω, πως οι πρόβες ήχου ξεκινούν στις 16:00 και τελειώνουν λίγο πριν τη συναυλία. Έτσι, ακούσαμε την πρόβα της Μποφίλιου, του Πασχαλίδη και των άλλων. Βγήκαν οι Rumors, καλός ήχος, καλά παιδιά. Μετά η Νατάσσα, για να μας κάνει να τρελαθούμε κλπ. Ο Πασχαλίδης, για λόγο που δε γνωρίζω, ήταν με γκρίζα μαλλιά-βασικά, με μία υποψία γκρίζων μαλλιών-και φανερά αδυνατισμένος. Έδινε μια αψεγάδιαστη αίσθηση βαρεμάρας!
Οι Cabaret Balkan ήταν κι η έκπληξη με τις τέλειες διασκευές τους. Μετά ξαναείχε DJ, αλλά ήταν πολύ αργά για μένα.
3η μέρα: Μία υπέροχη συννεφιά τριγύρω, αλλά οι ελπίδες μου να βρέξει στην τραχανοπλαγιά ναυάγησαν. Ο μπάφος συναγωνιζόταν τα σύννεφα. Κι οι πρόβες ξεκίνησαν κανονικά. Μέχρι που είχα την απίθανη ιδέα (ώρες, ώρες απορώ με την ευφυΐα μου, φτου μου), αφού έχω ξανακάνει flying fox και γουστάρω, ας κάνω εδώ μετά την πίστα αναρρίχησης. Η επόμενη φάση είναι μ' έναν κούκλο γιατρό και μία ένεση voltaren στα καλοσχηματισμένα μου οπίσθια. Φρίκη!
Βγήκαν να τραγουδήσουν κάποιοι βαρετοί κι ανώνυμοι, μετά ο Τσάκαλος, για να μου αποδείξει πως μετά τους Φατμέ βάζει στοίχημα να βγάλει κοινότυπους δίσκους. Λες κι άκουγα το ίδιο κομμάτι σ'όλη τη συναυλία. Ακολούθησαν οι Burger Project, χωρίς τη Ματούλα, που ξεσήκωσαν το κοινό, το οποίο άρχισε να πετάει στον αέρα φρέσκο νερό πηγής και φρέσκια μπύρα Amstel (φταίει που το Φεστιβάλ δεν κρατάει ονόματα, αλλιώς..). Μεταξύ μας, ήταν κι η καλύτερη εμφάνιση.
Αυτό πριν βγουν οι Los Mujeros, αυτά τα τρελά και ταλαντούχα παιδιά από την Πτολεμαΐδα, που είδαμε σε κάποιο παλιό Schoolwave και μας ξετρέλαναν με το "Μια Ηδονή". Εκεί έπεσε τρελός χορός μέχρι τελικής πτώσης. Αν ο κόσμος έχει την τρέλα μέσα του, το μόνο που θέλει είναι οι κατάλληλες συνθήκες για να εκδηλωθεί.
Η επιστροφή δεν έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον, αφού ακόμα ανακατεύομαι.
Μπορεί να σκεφτείτε, αφού το διαβάσετε, πως πέρασα χάλια. Λάθος! Είμαι συλλέκτρια εμπειριών, οπότε χάρηκα που παρευρέθηκα. Συμβουλή στον εαυτό μου για του χρόνου: ΠΑΡΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΕΑ! Άλλη φάση αυτή. Δεν είναι ένα ιδανικό μέρος για ζευγάρια. ;)
