Φθινοπώριασε.

Που σημαίνει πως πέφτουν τα φύλλα, πως ξυπνάς κι ο ουρανός έχει πάρει ένα μολυβί χρώμα, ακούς Χατζιδάκι και φτιάχνεις τσάι με άρωμα καραμέλα. Αυτή είναι η δική μου πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη. Βέβαια, τέτοια μέρα έχω να δω από το 2009. Ακόμα ελπίζω!

Από τη μια ακούς το "Βγες στο μπαλκόνι να δεις", που όπως λένε πολλοί φίλοι μου, παίρνει όλη τη μελαγχολία που άφησε το καλοκαίρι. Πολύ πιστεύουν πως το καλοκαίρι είναι κάτι το ξεφαντωτικό, χαρωπό κλπ. Μπορεί κι έτσι να είναι. Εγώ, φυσικά, δεν μπορώ να το δω έτσι. Πιστεύω πως ειδικά ο Αύγουστος είναι απ' τους πιο μελαγχολικούς μήνες. Αυτό γιατί είναι το τέλος. Και χαίρομαι κάθε πρώτη Σεπτέμβρη, γιατί ξεκινά κάτι καινούργιο. Είναι η αρχή της χρονιάς. Κατάλοιπο από το σχολείο ακόμα, να λέμε "Καλή Χρονιά". Μα είναι η αρχή της Χρονιάς! Πέφτουν όλοι οι καρποί κι η φύση ξεκινά από την αρχή.

Έτσι, περιμένω με ανυπομονησία τα πρωτοβρόχια που δεν έχουν έρθει ως τώρα κι ας μπαίνει ο ένατος μήνας. Ανυπομονώ να ακούσω μελωδίες του Μάνου και να πιω κι εγώ σαν καλό κορίτσι τσάι καραμέλας. Το κλίμα έχει γαμηθεί και θ' αργήσει να μου κάνει τη χάρη. Όπως για παράδειγμα δε χιόνισε όλη τη χρονιά κι 8 Μαρτίου το 'στρωσε. Σημασία έχει πως θα αποζημιωθώ πριν μπει κι Οκτώβρης.

Αχ..μακάρι να ξυπνήσω με συννεφιά! Ως τότε ακούστε κι ονειρευτείτε βροχερά τοπία.